Osmanlı Beyliği'nin başında bulunanlara başlangıçta Bey yada Gazi denilmiştir. İlk kez I. Murat Sultan sanını kullanmıştır. Han, hakan, hünkar gibi ünvanlar da kullanılmıştır. Yavuz'dan itibaren Halife ünvanını aldılar.

Tahta Osmanoğullarından bir erkek geçebilirdi. Devlet eski Türklerde hükümdar ailesinin ortak malı sayılırdı. Osmanlılarda ise devlet padişahın malı sayılırdı, "Mülk padişahındır" anlayışı devletin parçalanmasını önlemiştir.

Fatih Kanunnamesi tahta çıkana devletin birliğini sürdürmesi amacıyla, kardeşlerini ortadan kaldırma hakkı tanımıştır. Devlet şeriat esaslarına göre yönetilirdi. Yönetim şekli teokratiktir. Tüm yetkiler padişahta toplanmıştır.

Çelebi ya da şehzade denilen padişah çocukları ergin çağa gelince Anadolu'da sancak beyliği yaparlardı. Böylece yöneteceği halkı tanırlar. Komuta ve yönetim deneyimine sahip olarak padişahlığa hazırlanırlardı.

Lala denilen deneyimli devlet adamları şehzadelere danışmanlık eder, iyi bir yönetici olarak yetişmelerine katkıda bulunurlardı.