Napolyon dönemi anlaşmaları, napolyon döneminde yapılan antlaşmalar, napolyon antlaşmaları, Fontainebleau Antlaşması, Tilsit Antlaşması, Kiel Antlaşması

Napolyon Döneminde Yapılan Antlaşmalar
1814 Fontainebleau Antlaşması

Fontainebleau Antlaşması, Fransa'nın başkenti Paris yakınlarındaki Fontainebleau Sarayında 11 Nisan 1814 tarihinde Napolyon Bonapart ile Avusturya İmparatorluğu, Rusya İmparatorluğu ve Prusya Krallığı arasında imzalanan antlaşmadır. Napolyon Savaşlarının sonunda Paris'in düşmesi ile yenik düşen Napolyon antlaşmayı imzalamak zorunda kalmış ve iktidardan çekilerek Elba Adası'na sürgüne gitmiştir. Antlaşma, Napolyon'un Yüz Gün olarak bilinen ve sürgünden dönerek yeniden iktidara gelmesiyle geçersiz hale gelmiştir.

Napolyon Savaşlarının son döneminde Fransa, Rusya Seferinin başarısızlığının ardından Almanya'dan atılmış, Yarımada Savaşı sonunda ise Portekiz ve İspanya'yı terk etmek zorunda kalmıştı. Artık Fransa topraklarında verilen mücadelenin ardından Paris Muharebesi ile başkent de düşünce Fransız hükümeti müttefik devletlerle görüşmelere başlamıştı. Artık Napolyon Bonapart'ın tahtı bırakması isteniyordu.

31 Mart günü müttefik devletler adına açıklama yapan Rus Çarı I. Aleksandr, kesinlikle Napolyon veya ailesinden birisiyle barış görüşmeleri yapılmayacağını, Fransa'nın toprak bütünlüğünün gözetileceğini ve yeni bir anayasa hazırlayacak sorumlu bir geçici yönetim ile masaya oturmaya hazır olunduğunu bildirir. Ertesi gün olan 1 Nisan'da bu sefer Fransa Seantosuna hitap eden Çar, iyi niyet göstergesi olarak Rusya Seferinde tutsak edilen 150 bin Fransız askerinin salıverildiğini açıklar. Toplanan Fransa Senatosu Napolyon'un iktidarının sona erdiğini ilan eden bir karar yayınlar. Bu sırada Fontainebleau Sarayında gelişmeleri izleyen Napolyon, barış için tek engel kendisi ise tahttan feragat etmeye hazır olduğunu ilan eder. İzleyen günlerde üzerinde tartışmalar yürütülen taslak antlaşma 11 Nisan günü Paris'de imzalanacak ,13 Nisan günü ise Napolyon tarafından onaylanacaktır.

Antlaşma 21 maddeden oluşur. Antlaşmanın en önemli gündemi olan Napolyon iktidardan alınır ve imparatorluk çapında hiçbir yetkisi kalmaz. Buna rağmen o ve eşi imparator ve imparatoriçe ünvanlarını sembolik olarak koruyabilmektedir. Ayrıca onların soyundan gelen hiçbir kişinin Fransa'da iktidara gelmesi yasaklanır.

Antlaşmayla Elba Adası, Napolyon tarafından yönetilen özerk bir prenslik konumuna getirilir. Elba Adasının egemenliği ve bayrağı yabancı ülkelerce tanınacak, adaya karşı sadece Fransa silahlı kuvvet kullanabilecektir. Napolyon, imparatorluğa ait tüm mücevherleri hazineye devredecek, kişisel koruması için 400 silahlı muhafız bulundurmasına izin verilecektir.

İmzalanan antlaşmanın altında imzası bulunanlar şöyledir:

Fransız General Armand Augustin Louis de Caulaincourt

Fransız Mareşal Étienne Jacques Joseph Macdonald

Fransız Mareşal Michel Ney

Avusturyalı diplomat Klemens von Metternich

Rus diplomat Karl Nesselrode

Prusya Başbakanı Karl August von Hardenberg

Britanya'nın konumu

Antlaşma görüşmelerinde Britanya temsilcisi olan Dışişleri Bakanı Robert Stewart Birleşik Krallık olarak antlaşmayı imzalamayacaklarını çünkü metni imzalamanın Napolyon'u Fransa imparatoru olarak tanımak anlamına geleceğini, Napolyon'un aslında isyan halinde bulunan Fransa halkından faydalanan bir gaspçı olduğunu belirtir. Ayrıca Napolyon'un yoğun olarak desteklendiği ve Fransa'ya çok yakın bir adaya sürgün edilmesinin ileride sorun yaratacağını da öngörür.

Belgenin Çalınması

2005 yılında iki ABD vatandaşı Fransa mahkemesi tarafından 1974-1988 yılları arasında Fransız Ulusal Arşivlerinden antlaşmanın kopyasını çalmakla suçlanırlar. Çalınan belgeyi açık artırmada satmaya çalışırken yakalanan şahıslar ABD'de para cezasıyla çarptırılsalar da yargılanmak üzere Fransa'ya iade edilmezler. Çalınan belgeler Fransa'ya iade edilir.

Kiel Antlaşması

Kiel Antlaşması, Napoleon Savaşları sırasında Danimarka ile İsveç arasındaki çarpışmaları sona erdiren antlaşma (14 Ocak 1814).

Antlaşma uyarınca Danimarka'nın Norveç'i İsveç'e bırakmasıyla 1380'de kurulmuş olan birlik sona ermiş, Danimarka'nın Baltık bölgesi ve Avrupa'daki gücü de azalmıştır.

Antlaşma İsveç'in 1809'da Finlandiya ve Aland Adalarını (Ahvenanmaa) Rusya'ya bırakmasıyla doğan kaybını bir ölçüde dengeliyordu.

Danimarka ile birliğe öteden beri karşı çıkan Norveç ise pazarlık konusu yapılmasına sert tepki gösterdi ve İsveç'le birleşmeye karşı koymak amacıyla kendi anayasasını hazırladı.

Kiel Antlaşması'na silahla direnmeye karar vererek İsveç'i anayasasını kabul etmeye zorladı; sonuçta 1905'e değin süren birleşik bir krallık kuruldu.

Danimarka, eski Norveç toprakları olan Grönland, İzlanda ve Faroe Adalarını elinde tutmasına karşın Norveç'i yitirmesi yüzünden siyasal ve ekonomik zarara uğradı.

Tilsit Antlaşmaları

Tilsit Antlaşması, 1807 yılında Fransa ile Rusya arasında imzalanan antlaşmadır. Bu antlaşmaya göre Rusya, Avrupa'da Fransa'nın yanında yer alacak (İngiltere ye karşı kıta ablukası) buna karşılık Fransa da Rusya ile Osmanlı Devleti arasında arabuluculuk yapacaktı. Eğer Osmanlı Devleti bunu kabul etmezse, Fransa Rusya'nın yanında Osmanlı Devleti'ne karşı savaş açacak ve onu aralarında paylaşacaklardı. Sadece İstanbul ve Rumeli'ye dokunulmayacaktı.

Kaynak: wikipedia