Osmanlı Devleti'nin Kuzey Afrika'da Trablusgarp, Tunus ve Cezayir eyaletlerine müşterek olarak yerilen isim.

Trablusgarp 1551-1912, Tunus 1574-1881 , Cezayir 1525-1830 yılları arasında Osmanlı yönetiminde kalmışlardır. Hızır Reis, Barbaros Hayreddin Paşa Cezayir'in, Koca Sinan Paşa ile Kılıç Ali Paşa Tunus'un, Turgut Reis Trablusgarp'-ın fethinde hizmet ettiler.

Garp Ocakları XVI. ve XVII. yüzyılda deniz ticareti ve korsanlık ile zenginleştiler. Başlangıçta merkezden gönderilen beylerbeyiler tarafından yönetildiler. Daha sonra dayılar devri görüldü. Merkezden gönderilen yeniçeriler ve Anadolu'dan gelenler zamanla güç kazandılar. Yeniçeri ve sipahilerin yerli annelerden doğan çocukları bütün Garp Ocaklarında 'Kuloğlu' adıyla anıldılar. Hem askerlik ve hem idare sınıfında etkili olan kuloğullarına rastlandı.

Garp Ocaklarının yerli halkı genellikle Arap ve Berberi asıllı idi. Yeniçeriler, dayılar, kuloğulları ve beylerbeyiler Türk unsurunu teşkil ettiler. Ocaklar genellikle salyaneli idiler.

Osmanlı merkezi gücü azalınca Garp Ocaklarında yerel yönetim güçlendi. Tunus'ta XVI. yüzyılda Muradiler, XVIII. ve XIX. yüzyılda Hüseyni aileleri yönetimi ele geçirdiler. Osmanlı Sultanı adına idare ettiler. Trablusgarp'ta Karamanlı ailesi güç kazandı. Osmanlı Devleti 1835'te bu ailenin gücünü kırarak merkeze bağlamayı başardı. Cezayir'de ise, dayılar devri hüküm sürdü. 1830'da Fransa Cezayir'i işgal etti.

Osmanlı merkez yönetimi ve normal bir eyaletin düzeni ve işleyişi Garp Ocaklarında mevcuttu. Yönetimin dili Türkçe, halkın dili ise Arapça idi.

XIX. yüzyılda Garp Ocaklarında Fransa, İngiltere, İtalya gibi ülkelerin teşvikleriyle bağımsızlık hareketleri görüldü.